Strategia rozwoju

Silne strony:

• samodzielność organizacyjna, będąca następstwem zmian w strukturach organizacyjnych Uniwersytetu Opolskiego umożliwiającej powstanie Instytutu
  Ekonomii i Finansów,
• uprawnienie do nadawania przez Uniwersytet Opolski stopnia doktora nauk w dyscyplinie ekonomia i finanse. Uniwersytet Opolski jest jedyną publiczną uczelnią wyższą na terenie miasta Opola i województwa opolskiego, która posiada takie uprawnienie;
• przyporządkowany kierunek studiów finanse i rachunkowość (zarówno I jak i II stopień studiów), który cieszy się (wraz z kierunkiem ekonomia) największym zainteresowaniem potencjalnych studentów Wydziału Ekonomicznego, o czym świadczą każdoroczne wyniki rekrutacji. Stwarza to warunki do utrzymywania stabilnego pensum, daje możliwość upowszechniania wyników badań własnych poprzez proces dydaktyczny oraz włączania studentów w proces ich realizacji;
• umiędzynarodowienie kadry naukowej, poprzez udział w międzynarodowych zespołach badawczych oraz stałą obecność w strukturach pracowników naukowo dydaktycznych z zagranicy (Niemcy),
• lokalizacja w mieście akademickim Opolu, zajmującym bardzo wysokie miejsca w ogólnopolskich rankingach m.in. pod względem korzystnej lokalizacji firm z sektora BPO (Business Process Outsourcing), jakości życia w mieście, co może stanowić czynnik przyciągający interesariuszy zewnętrznych (możliwość opracowywania ekspertyz, raportów, opracowań, itp.) oraz studentów również spoza regionu opolskiego
• utrzymujący się na względnie stabilnym poziomie popyt na rynku pracy na absolwentów kierunków studiów ekonomia oraz finanse i rachunkowość. Pozwala to na utrzymanie względnie stabilnego zatrudnienia pracowników IEiF, utrzymanie dla nich pensum3 oraz umożliwienie prowadzenia badań o dłuższym horyzoncie czasowym,
• włączanie studentów w badania naukowe prowadzone w ramach Katedr IEiF – w szczególności poprzez koła naukowe, ofertę seminariów oraz możliwość publikowania w Studenckich Zeszytach Naukowych;
• systematyczny wzrost stanu księgozbioru Biblioteki Wydziału Ekonomicznego i uzupełnianie go o najnowsze pozycje dla celów badawczych i dydaktycznych – największy księgozbiór z zakresu ekonomii i finansów w województwie opolskim,dostęp do baz danych zawierających najbardziej aktualne informacje pod kątem prowadzonych badań;
• ponad 45-letnie doświadczenie w zakresie kształcenia kadr ekonomicznych dla regionu i kraju.

Słabe strony:

• nadmierne obciążenie zadaniami dydaktycznymi pracowników badawczodydaktycznych (zmniejszone ostatnio dzięki przyjętym regulacjom statutowym uczelni) skutkujące ograniczonym zaangażowaniem w prowadzenie badań naukowych i możliwością włączania w nie studentów,
• zbyt duża rozpiętość tematyczna zajęć prowadzonych przez kadrę naukowodydaktyczną, co znacznie utrudnia koncentrację na prowadzonej działalności naukowej pracowników IEiF,
• duża luka pokoleniowa między najliczniejszą grupą adiunktów a pracownikami na stanowisku asystenta, a także luka kadrowa między grupą adiunktów a pracownikami na stanowisku profesora (co najmniej ze stopniem doktora habilitowanego).
• ograniczona możliwość kształtowania istotnych, co do wielkości i siły oddziaływania bodźców finansowych motywujących pracowników badawczo-dydaktycznych wnoszących największy wkład w rozwój potencjału naukowego Instytutu,
• „przegrywanie walki o młode talenty”, wynikające ze słabej możliwości płacowego i pozapłacowego przyciągania najzdolniejszych absolwentów studiów ekonomicznych na stanowisko asystenta w relacji do dużo atrakcyjniejszej i bardziej przejrzystej ścieżki kariery będącej w ofercie biznesu,
• „przegrywanie walki o uznane w środowisku talenty” – słaba atrakcyjność w zakresie siły przyciągania obiecujących i młodych wiekiem doktorów habilitowanych w relacji do oferty uczelni w dużych ośrodków ościennych,
• brak skutecznej i przynoszącej wymierne efekty (w postaci ekspertyz, opracowań, czy raportów naukowych) współpracy z instytucjami otoczenia społeczno- gospodarczego w tym zakresie,
• brak identyfikacji pracowników administracji z powodzeniem funkcjonowania organizacji jako całości – brak wsparcia ze strony administracji uczelni w procesie upowszechniania efektów działalności naukowej, wynikający z nieefektywnych zasad komunikacji oraz braku poczucia współodpowiedzialności ze strony pracowników administracji za wspólne dobro jakim jest przyszłość uczelni,
• brak systemu oceny pracowników administracji, skutkujący całkowitym brakiem ich odpowiedzialności za osiągane efekty pracy,
• ograniczone możliwości finansowania badań naukowych, m.in. zakupu oprogramowania, danych, niezbędnego sprzętu komputerowego, czy materiałów i usług na potrzeby prowadzenia działalności naukowej.

Szanse:

• możliwości pozyskiwania środków zewnętrznych na badania naukowe w ramach konkursów krajowych i międzynarodowych, możliwość intensyfikacji współpracy międzynarodowej dzięki rozwiązaniom jakie daje zastosowanie nowoczesnych narzędzi komunikacyjnych, takich jak MS Teams, Zoom itp.. Stosowanie tych narządzi daje Instytutowi możliwości, których nie miałby w normalnych warunkach
• możliwości intensyfikacji współpracy międzynarodowej z innymi uczelniami
  wyższymi, pozwalająca na internacjonalizację badań naukowych, np. w ramach
  konsorcjum FORTHEM,
• istnienie silnej konkurencji w regionie i kraju motywującej do intensyfikacji działań naukowych i publikacyjnych,
• niewyeksplorowane ścieżki możliwości nawiązania współpracy z lokalnymi
  instytucjami otoczenia społeczno-gospodarczego,
• dalszy rozwój kierunku finanse i rachunkowość oraz związane z tym możliwości
  zatrudniania nowych pracowników badawczo-dydaktycznych Instytutu.

Zagrożenia:

• trendy demograficzne w Polsce i ich skutki dla systemu edukacji na poziomie
  wyższym (konkurencja o kadrę naukową, studenta, drenaż mózgów na rzecz
  większych ośrodków akademickich),
• trendy edukacyjne w Polsce i ich skutki dla Instytutu (systematyczny spadek
  przygotowania absolwentów szkół średnich do kształcenia na poziomie wyższym, obciążenie kandydatów konsekwencjami nieustannych zmian systemowych i programowych) oznaczające coraz gorzej przygotowanych do prowadzenia samodzielnej nauki studentów, a dla pracowników badawczo-dydaktycznych większe zaangażowanie w niwelowanie braków wiedzy z zakresu kształcenia na poziomie średnim, a nawet podstawowym zamiast rozwijania wiedzy i kompetencji na poziomie kształcenia wyższego. Może to wiązać się z obniżeniem potencjału naukowego absolwentów.
• systematyczne zmniejszanie realnego poziomu finansowania nauki i szkolnictwa wyższego, objawiające się spadkiem nakładów na szkolnictwo wyższe w szczególności w regionach pozamertopolitalnych,
• poziom finansowania nauki i kształcenia akademickiego nieadekwatny względem wyzwań współczesności XXI wieku oraz konkurencji ze strony innych krajów UE, w tym prowadzących aktywną politykę drenażu ludności poprzez internacjonalizację kształcenia,
• nadmierna biurokratyzacja pracy naukowej i dydaktycznej, co w efekcie skutkuje zwiększaniem się nakładów pracy kosztem rozwoju naukowego,
• w kontekście zbliżającej się ewaluacji (2022 rok) istnieje niepewność dotycząca
  utrzymania uprawnień do nadawania stopnia doktora nauk w dyscyplinie ekonomia i finanse,
• utrata statusu Instytutu mającego jako jedyny na uczelniach publicznych w regionie kierunek finanse i rachunkowość I i II stopnia,
• przedłużająca się pandemia i obostrzenia, skutkujące koniecznością zdalnej pracy, co zmienia w sposób nieodwracalny i nieprzewidywalny obraz życia społecznego oraz wszystkich dziedzin gospodarki, w tym również i szkolnictwa wyższego.